My Birth Experience

Its not too late for this, i just want to share with you my Birth Experience . As you all know, I gave birth to a beautiful baby girl. She weighed in at 9lb 1oz.
For many women, experiencing labour is very painful, and to other women who are pregnant for the first time like me... its uneasy there's so many discomfort.,, NAKAKALOKA! thats the right term for that... kung Maganda ka papangit ka... at kung di kana kagandahan... Goodluck sayo, lalo na lalaki ang ipinag bubuntis mo.. buwahahhah buwahhaha... totoo pala yung stage na ma fefeel mo yun lol. Bakit ang laki ng ilong ko! nangangamatis na! (oopps syang ang echos baka dina bumalik sa dati) anu ang echos? hmmm bahala ka kung dimo alam.. hahha.. ang tamad maligo ayaw ng smell ng pabango pati nga shampoo ayoko maamoy at kung anu anu pang kala mo eh kaartihan lang... Gosh this is really happening pala tlga.. not to mention the WEIGHT... hahah yan ang bongang bongang kalaban ng mga najojontis ... sabi nga sa nabasa kong book.. eh atleast 30lbs. ang standard weight na pwede mo e-gained.. eh ako? itanong mo kung ilan?? Potek.. i gained 50 more pounds.. i reached 210lbs. on the day i gave birth to Shawn... i remember my OB always remind me to watch my weight kasi baka daw ma CS ako.. (Cesarean Section) for me ok lang naman mas feel konga yun para surely na di kona ma feel ang super dooper pain ng pag iRe... push! push! push.. hahahah pero diko naman pinapanalangin na mag CS ako kasi mas madali padin ang recovery ng vaginal delivery noh!
Fast forward to January 2009... Happy New year!!! and ofcourse thats my Birth Month Due.... sooo excited and anxious at this moment... feeling ko kasi anytime soon eto na makikita kona si Shawn after 9mos. of waiting.. ang check up ko sa OB is regular na every week... monday ang sked na kinuha namin kasi off si dad sa work...and I'm glad never akong nag punta ng OB mag isa.. lagi kong kasama si dady... thankful ako for that! Sabi ni Dr.Cabrera (my OB she's pinay) if ever daw may ma feel akong pananakit ng ulo na matindi inform kodaw agad sila.. dunno why pero naisip ko kasi dahil sa manas ako super sa paa baka may something yun... diko sure! till one day na experience konga ang severe headache nayun.. scared ang lola nyo .. i was like.. "omg, dad.. bka manganaganak nko.. pero maaga pa sa due date" but i didn't called the doc. right away.. kc ayokong mang abala coz i know hindi pa time.. and since i have prenatal check up kinabukasan.. hinintay ko nalang yun then later ko sabihin sa doc. na may sakit sa ulo factor na nga...
Jan.19,2009 4pm check up ulit.. everything is perfect.. normal ang BP, sugar at kung anek anek pa.. then i told my doc. about my headache.. she advice me to go to the hospital at mag pa admit nadaw ako para ma monitor.. OMG,,, eto naba? this is it??? kinakabahan ako ng bongang bonga! kahit sabi ng doc. under observation ako kpag wala pa uuwi daw.. pero feeling ko dinako makakauwi pa hahahha.... 5pm check in na ko sa Hospital susyal.. bonga talaga manganak dito with all fairness mahal din.. ( kung magkanu inabot ang hospital bills ko? wag nyo na itanong at ang isasagot nyo lang sakin ay isang malaking ...WHAT????) buwahahha nweiz..kung anu anu ng kinabit sakin may monitor nko sa tyan.. may contractions narin pero hindi pa intense.. sabi ulit ni doc. need ko pa ultrasound sa baba ng hosp. para ma check ang size ni bagets.. although na check na nya sa ofc. nya still just to make sure.. so eto tinutulak akech ng nurse nasa wheelchair nako.. cant move narin masyado sa laki ng tyan ko noh!... confirmed ang size ng baby ko 9.8lbs daw.. huwaat? nag taka pa kau eh malaki nga!!! hahhaha pag akyat ko sa room kinausap nko ni doc. sabi nya... dinako makakauwi (see sabi kona eh this is it na!!) sabi nya stay nko dun since nag co-contractions narin ako kahit papanu wait pa kami.. anytime na lumabas sya ready lang pero pag kinabukasan na at hindi ako nag dilate (kc nga nasa 3cm lang ako yata nun) e yun CS daw ako kinabukasan.. she explained everything to me.. kung pipilitin ko mag normal pwede lumabas ang baby ng normal but since malaki sya pwedeng ulo lang lumabas tapos yung balikat maipit at mahirapan sumunod ang ending ibabalik nya sa 'pepets" ko (hahah) ang baby then emergeny CS???WTF anu yun? doble doble ang sakit? ma fefeel kona nga si Push! push! tapos bibiyakin pako??? wizzz kailangan kona mag desisyon! so mas ok na na CS ako mabilis at sure na lalabas si baby... diko pa ma raramdaman ang bongang sakit ng contractions nayan... buong magdamag ako nasa hosp. kinakabahan para bukas sa malaking operasyon ng buhay ko... naisip kopa Oh, bukas pala ang Inauguration ni Pres. Obama.. tarush Obama baby si shawn jan.20 ko sya nailabas 12:nn... super kinakabahan ako nung papalapit na ang mga oras... natatakot ako na "shit".. baka di ako magising, baka mamatay ako oh no! diko kakayanin maloloka ko! (hahah patay na maloloka pa?) ay naku normal naman yata yun sa mga manganganak lalot first time mo! diba nga may kasabihan tayo na Kapag nanganganak ka ang isang paa mo ay nasa Hukay.... totoo pala yun, you'll never know!
Ipinasok ako sa operating room eto na talaga wala ng atrasan eto na ang kinakatakutan kong epidural inject! masakit sya sa unang tusok but afterwards wala kanang ma fefeel kasi ang bilis ng reactions nya manhid agad buong katawan mo... hiniga ako nilagyan ng cuttiter diko na feel kasi super manhid na talaga... pinipilit ko igalaw ang mga daliri ko pero parang ang bigat super... binubuka ko full force ang legs ko pero bakit ayaw... yun yung mga trip kong gawin sa mga oras nayun.. sabi ng assistant sa likod ko na nag momonitor ng vital signs ko.. Dont worry sweetie you'l be fine... r you ok? hahhah yun ang naalala ko kasi para nakong hihimatayin feeling ko pipikit na mata ko at past out na.. pero si dadi na nasa tabi kolang kinakausap ako hahahaha para di ako makatulog.. then after awhile sabi nya Ayan na!!! what? lumabas na pala si shawn hahahha ang bilis.. super ganun lang pala... walang kahirap hirap hahahaha... then finally i heard shawn's first cry.. waaaaahhhhh naiyak ako putrages... nakakaiyak yung feeling napapanood kolang yun sa TLC mga nananganak na pag binigay na baby mo eh maiiyak ka talaga ng Bongang Bonga!... habang tuloy ang mga mga doctor sa kanilang ginawaga (ibinabalik ang aking mga lamang loob) hahahha... yun inabot sakin si shawn sa ulo ko habang nakahiga ako hinalikan ko ang bango amoy bagong silang na sangol hahhaha.... kakatuwa... then dinala na sya sa nursery para ayusin at ako naman after sa operating room eh direcho sa recovery room bago inakyat sa mismong private room ko... tuesday ko pinanganak si Shawn jan.20,09 at lumabas kami sa hosp. Sat. jan.24.. tagal noh? thats their policy kapag vaginal delivery 3days lang ok na pag CS standard 5days and much more depende sa condition mo.... haaay ang sarap alalahanin nung moment nayun, ang araw na naging ganap na momie nako, and now super bilis ng panahon at 3months to go 1 year old nasya.. naakalowka diba??? pero parang kailan lang yun naganap...
Good luck to all those expecting moms..... and just remember.... labour is a good pain, not a bad pain! But for the precious little gift at the end, the pain is all worth it! Tama?? Tama!!!


xoxo
Ms.Chee